Wyprawa Robinson 2004

„Wyprawa Robinson” – odcinek 20

9 kobiet i 9 mężczyzn wyruszyło w daleką podróż, w nieznane. Wszyscy pochodzą z różnych regionów Polski, są przedstawicielami odmiennych zawodów, znajdują się w różnym wieku. Każdego z nich przywiodła ciekawość, chęć zobaczenia innego kawałka świata i pragnienie wygranej. Pozostawieni na malajskich wyspach, muszą zrobić wszystko, by przetrwać. 18 rozbitków, 55 dni, 100 tysięcy złotych i tylko jeden zwycięzca…

Dzień 42, 26 lipca 2004

To już czterdziesty drugi dzień pobytu na wyspie. Poranek zaczyna się od wspólnego połowu ryb. Kuba i Lidka dostali od malajskich rybaków sieć i wskazówki, jak należy jej używać. Kuba i Tomek rozciągają sieć w morzu i już po chwili jest w niej pierwsza ryba. W międzyczasie Patrycja przynosi Kasi królewskie śniadanie. Kasia wciąż ma wyrzuty sumienia, ale je, bo grupa uznała, że rezygnowanie z pożywienia byłoby niewłaściwe. Jarek znowu złapał ośmiornicę. Udało mu się wyciągnąć ją spod kamienia i podziwia teraz, jak ośmiornica się wije i próbuje przyssać do ręki Jarka. Lidka proponuje, aby z ośmiornicy zrobić zupę. Pomysł zostaje przyjęty z radością i wówczas Liska wyciąga i pokazuje Niebieskim skarb, który przywiozła z malajskiego kutra. To chleb. Patrycja pyta, czy Lidka ukradła ten chleb. Kuba odpowiada, że zwierzali się rybakom, iż są głodni. Wtedy dostali pokrojony chleb i postanowili przywieźć go na wyspę. Drużyna jest zachwycona. Dzielą się chlebem, każdy bierze jedną kromkę i delektuje się zapachem. Wreszcie próbują. Chleb jest słodki i smakuje jak ciasto, ale to wcale im nie przeszkadza. Takich rarytasów już dawno nie mieli na wyspie.

Patrycja wyliczyła, że dzisiaj jest niedziela. Uczestnicy zaczynają wspominać, jak spędzali ten dzień w Polsce. Patrycja albo pracuje bardzo ciężko z rodzicami, albo leniuchuje cały dzień. Jarek i jego żona śpią do późnych godzin, aż obudzi ich mały synek. Kiedy przychodzi do nich do łóżka, parzą kawę, włączają synkowi bajkę, a sami rozmawiają albo próbują zdrzemnąć się jeszcze chwilę. Lidka bardzo lubi niedziele, bo to jedyny dzień w tygodniu, który cały może spędzić z córką. One też późno się budzą, następnie jedzą duże, pyszne śniadanie i idą na spacer. Po powrocie przygotowują pyszny obiad, a później córka odrabia lekcje, a Lidka siada przed telewizorem z małym piwkiem i tak dzień dobiega końca. Kuba jest aktorem i często w niedziele ma próby i gra na scenie. Jego siódmy dzień tygodnia jest pracujący. Tomek też lubi się wyspać. Budzi go pies, który domaga się spaceru. Tomek zabiera ze sobą na przechadzkę 10-letniego Szymka i razem bawią się ze psem. Kasia zawsze o 11:00 jest na mszy w gronie rodzinnym z babcią, wujkiem i kuzynką. Wieczorem Kasia się uczy. Lidka uważa, że tragedia Kasi i to, jak wciąż przeżywa śmierć ojca, jest męczące dla reszty drużyny. Kasia często płacze i według Lidki wymaga wówczas troski pozostałych, współczucia, a ona nie przyjechał tu, żeby wychowywać innych zawodników. Tomek uważa, że Kasia stała się nerwowa, rozdrażniona i reaguje zbyt wybuchowo. Kasia przyznaje się, że ma już trochę dosyć brudu, głogu, monotonii, która tu panuje. Dziwnie się czuje w otoczeniu osób, które za wszelką cenę chcą wygrać program. Wkrótce uczestnicy wyruszają walczyć o nietykalność.

Walka o nietykalność

Hubert wita się z zawodnikami i wręcza Kasi obiecany ryż. Konkurencja o nietykalność jest dziecinnie prosta, wymaga jedynie precyzyjności. Zawodnicy muszą zbudować wieżę z drewnianych klocków. Jednak jeden niewłaściwy ruch może zdecydować o przegranej. Każdy z zawodników ma 21 sześciennych klocków. Ich zadaniem jest zbudowanie jak najwyższej wieży, układając klocki tylko w jednej pionowej linii. Mają na to pięć minut. Jednak czas odliczają sobie sami i muszą zdecydować, w którym momencie przestać budować i wyjść poza wyznaczoną linię. Jeżeli nie przekroczą tej linii przed upływem pięciu minut, niezależnie jak wysoką wieżę zbudowali, przegrywają. Jeżeli wieża się zawali, zawodnicy mogą ją odbudować, o ile wcześniej nie przekroczyli już linii. Prowadzący wskazuje stanowiska do budowania wież i uderzeniem w gong daje znak startu. Uczestnicy przystępują do konkurencji, jednak wieże się przewracają i nikt nie zauważa, że pięć minut już minęło. Hubert zarządza dogrywkę. Tym razem czas budowy wieży zostaje skrócony do dwóch minut. Patrycja już po 30 sekundach kończy budować i przechodzi poza wyznaczoną linię. Niestety, wieża przewraca się. Jako kolejny konkurencję kończy Kuba. Jednak gdy chłopak staje obok Patrycji, jego wieża również się rozsypuje. Po minucie i osiemnastu sekundach, Tomek przekracza linię. Kasia również ukończyła budowę, ale jej wieża zawaliła się nim od niej odeszła. Jarek zauważa, że jego wieża jest niższa od budowli Tomka, dlatego dokłada jeszcze jeden klocek i wybiega poza wyznaczoną linię. Niestety, klocki Jarka rozsypują się. Lidka i Kasia boją się, że czas już się kończy i postanawiają zostawić niskie wieże. Dzieło Kasi po chwili przewraca się. Hubert uderza w gong. Tylko Tomkowi i Lidce udało się zbudować wieże, które się nie zawaliły. Jednak budowla Tomka jest wyższa – składa się z 10 klocków. Hubert wręcza Tomkowi immunitet. Po powrocie z konkurencji rozpoczynają się rozmowy o eliminacji. Jarek obliczył, że nawet dwa głosy przeciwko mogą spowodować, że dana osoba odpadnie z programu. Żółci ostatnio głosowali na niego, więc Jarek ma obawy. Kuba ma przeczucie, że odpadnie Kasia lub Jarek. Jest zadowolony z tego, że to Tomek wygrał immunitet. Lidka chciałaby, aby program opuścił Jarek. Uważa go za bezkompromisowego i silnego zawodnika. Kasia nie boi się przegranej, ale dla niej nie będzie to karą.

Dzień 43, 27 lipca 2004

Nie ucichają rozmowy o zbliżającej się eliminacji. Patrycja nie wchodzi w żadne układy. Nie zagłosowałaby na Kasię. Prawie od początku trzymają się razem. Tomek uważa, że Kasia już jest za długo poza domem, powinna wrócić do matki i brata. Tomek robi kapliczkę, chce zrobić też ławeczkę i postawić przy kapliczce świeczki. Kuba uważa, że to zakłamanie. Wieczorem Tomek zapala świece przy kaplicy i modli się. Na wieczorne modły przychodzą też Jarek i Kasia. Teraz w spokoju wyruszają na Radę Wyspy.

Rada Wyspy

Hubert spotyka się z zawodnikami drużyny Niebieskich na wraku statku. Wie, że narzekają na głód. Pyta, czy w dżungli nie znaleźli niczego, co nadawałoby się do jedzenia. Kuba i Jarek mówią, że szukali, ale nic tam nie ma. Patrycja opowiada, że uczestnicy zaczynają poważnie myśleć o upolowaniu szczurów, których na wyspie żyje bardzo dużo. Kasia przyznaje, że w desperacji, z głodu, zjadłaby szczura. Hubert ma karę dla Kasi. Ponieważ wbrew umowie, użyczyła królewskiego łoża innym zawodnikom, prowadzący wstrzymuje jej śniadania. Kasia zgadza się z tą decyzją, nie wygląda na załamaną. Hubert pyta, czy oprócz jedzenia, zawodnikom brakuje seksu. Nikt nie odpowiada na to pytanie. Przed wyruszeniem na połów Kuba prosił, żeby Kasia założyła koszulkę – dlaczego? Kuba tłumaczy, że taki jest kodeks rybacki, a różowy kolor kostiumu kąpielowego Kasi odstraszał ryby. Hubert pyta w jakich sytuacjach Kubie brakuje seksu. Kuba odpowiada, że jak dobrze zje, ale to zdarzyło się tylko kilka razy, np. po pobycie w Kuala Lumpur. Jednak jego partnerka jest za daleko. Hubert przypomina, że Jarek napisałem przed wyjazdem w swojej ankiecie, iż na wyspie będzie mu najbardziej brakowało seksu. Jarek odpowiada, że owszem, ale potrafi kontrolować tę potrzebę, nawet nie miewa snów erotycznych, gdyż wszystko jest zdominowane przez głód. Prowadzący pyta Patrycję, jak odbiera żarciki i docinki mężczyzn na tematy damsko-męskie. Patrycja mówi, że jej odpowiada taki humor, bawi się przy tym dobrze, a najdowcipniejszy jest Jarek. Patrycja dodaje, że dowcipy Jarka dotyczą jednak głównie Kasi. Hubert pyta, jakiego rodzaju są to żarty. Jarek mói, że dotyczy to wychodzenia Kasi z wody, że porusza się jak modelka i jest to prowokacja. Kasia mówi, że wcale nie prowokuje, a z wody wychodzi normalnie. Hubert kończy żarty i zarządza głosowanie. Pierwsza jest Lidka. Głosuje na Jarka, bo jest najsilniejszym zawodnikiem. Jarek nominuje Lidkę, gdyż pomimo, iż jest sympatyczna, to jej będzie mu najmniej brakowało na wyspie. Kuba głosuje na Jarka już po raz czwarty z rzędu, gdyż za późno zaczęli być kolegami. Patrycja również oddaje głos na Jarka, ponieważ wcześniej „knuł wraz z Witoldem i próbował wycyganić wszystkie dziewczyny”. Kasia wpisuje na kartkę Jarka, bo jest mocnym przeciwnikiem, a przez intrygi z Witoldem stracił w jej oczach wszystko. Tomek także chce wyeliminować Jarka, boi się konfrontacji z nim w konkurencji siłowej. Decyzją większości grupy, Jarek odpada z gry. Na koniec mówi, że z z jednej strony szkoda, że odpada z programu, a z drugiej cieszy się, że nie będzie musiał głosować przeciw nikomu z drużyny, bo jest to trudne. Mówi Niebieskim: „Bawcie się dobrze i pamiętajcie, że to jest zabawa!”. Hubert wyprowadza Jarka z miejsca głosowania i pyta, czy czuje żal do drużyny, w końcu otrzymał pięć głosów. Jarek mówi, że wszystkim powiedział, że mogą go wyeliminować, bo takie są zasady tej gry. Nie czuje żalu, ma za to prośbę. Niebiescy mają bardzo mało rzeczy, szczególnie Patrycja, której dużo ubrań uległo zniszczeniu. Jarek pyta prowadzącego, czy mógłby przekazać Patrycji swoją koszulkę. Hubert bierze prezent, ale mówi, że jeszcze się zastanowi nad jego przekazaniem.

Trzynasty wyeliminowany: Jarosław Stolarczyk
Lat: 32
Waga: 88 kg
Schudł: 12 kg
Informacje: Jarek mieszka w Łodzi z żoną i synkiem Aleksandrem. Jest absolwentem Uniwersytetu Łódzkiego, obecnie pracuje w przedsiębiorstwie, którego jest współwłaścicielem. Interesuje się psychologią, która ma mu pomóc rozpracować towarzyszy na wyspie. Jest wysportowany i bardzo dba o swoją kondycję. Uprawiał kick-boxing, jest ratownikiem wodnym. Jednak najlepszym sportem jest dla niego wyszukany seks małżeński. Hobby Jarka to samochody. Marzy o zwiedzeniu Stanów Zjednoczonych. Zna angielski i hiszpański. Sądzi, że ludzi może denerwować jego pedantyczność i upór. Za swoje największe życiowe osiągnięcie uważa poznanie żony. W dzieciństwie marzył o karierze szefa mafii. Chciałby być osobą rozpoznawaną.
Odpadł z gry: czterdziestego trzeciego dnia
Powód: podczas dziesiątej Rady Wyspy został wyeliminowany przez pozostałych zawodników z drużyny Niebieskich ilością głosów 5:1
Po powrocie do Polski powiedział: „Oni mają bardzo złe mniemanie o Witoldzie. Jego strategia była tak wyrachowana, taka zimna, może powodem mojej eliminacji była nasza przyjaźń. Jeżeli uważali mnie za wytrawnego gracza i dlatego mnie wyeliminowali, to dobrze, bo to znaczy, że traktują to jako grę, jako zabawę jednak. Do pewnego czasu byłem graczem, ale później jest ciężko grać, jeśli się w jakiś sposób zaprzyjaźnisz z danymi osobami. Już raz byłem bliski tego, żeby mnie wyeliminowali. Bardzo się cieszę, że nie odbyło się to drogą losowania, tylko, że mieliśmy z Agnieszką możliwość dogrywki. To dało nam poczucie sprawiedliwości. Może wykazałem się takim zimnym podejściem trochę, wyrachowanym, bo starałem się wytrącić Agnieszką z równowagi. Obawiałem się, że Agnieszka jest dosyć dużym mózgiem analitycznym i jak ona tak szybko odwracała poszczególne karty, to miałem wrażenie, że tak szybko analizuje sytuację, tak szybko sobie to oblicza, a ja byłem w stanie obliczyć to na raptem kilka posunięć przed samym końcem. Nawet się nie bawiłem w to, żeby próbować dalej, bo po prostu byłby mętlik w głowie. Na każe posunięcie mieliśmy minutę, wiele z tych minut starałem się wykorzystać na rozegranie tej końcówki. Kiedy wygrałem z Agnieszką, byłem w siódmym niebie. Bardzo się cieszyłem, bo byłem jednak bardzo blisko wypadnięcia z programu. Warunki na wyspie nie były do końca ekstremalne. Mieliśmy wodę i dużo możliwości. Nie było tak źle. Na pewno fajna zabawa. Jeśli chodzi o nasze życie na Mensirip, na początku rzeczywiście były takie sytuacje, które dawały do myślenia. Ja dałem wszystkim to, co mieliśmy. Mieliśmy pastę do zębów, powiedziałem wszystkim: 'Tu jest pasta do zębów’. Mieliśmy troszeczkę proszku, który sam zresztą zabrałem w swoim skarpetkach nie wypłukanych do końca i ten proszek zsypaliśmy, i też był dla wszystkich. Żółci powiedzieli, że w zasadzie nic nie przywieźli, potem okazało się, że mieli jakiś szampon, ale do własnego użytku. Były takie rzeczy, które traktowali jako tylko i wyłącznie swoje. To wprowadzało jakiś podział. Jeśli chodzi o konkurencje grupowe, naprawdę całym sercem walczyłem i chciałem, żeby grupa wygrała. Z tym kamieniem była pierwsza konkurencja indywidualna, a potem była druga – właśnie na balu. Na podszedłem do tego na poważnie. Traktowałem to raczej jako zabawę. Zupełnie mi nie zależało. Dopiero potem zdałem sobie sprawę, że gdy Tomek zdobył immunitet, Żółci będą głosować tylko na mnie. To mnie troszeczkę przeraziło i dlatego może taka zmiana strategii w konkurencjach indywidualnych”.

Poprzedni artykułNastępny artykuł